{hunbaek} I love you ... friend.

เนื้อเรื่อง

"นี่ แบคฮยอนพรุ่งนี้พวกเราก็จะเรียนจบกันแล้ว นายช่วยไรฉันหน่อยสิ"
"ช่วยอะไรล้ะ ? ฉันไม่ว่างนักหรอกนะนาย"
"ช่วยนิดเดียวเอง นายขอเบอร์ลูฮานให้ฉันมั้งดิ ><"
"นายก็เข้าไปขอเองดิ นายก็ว่างนี่"
"โห แบคนายเข้าใจป้ะ ฉันไม่กล้าอ่ะ"
"เออๆ ก็ได้"
ผมเดินเข้าไปหาลูฮานเพื่อขอเบอร์ให้เพื่อนสนิทผท โอ เซฮุน นั้นเอง คุณเคยเป็นไหมครับ ? แอบรักเพื่อนสนิทของตัวเอง ตอนนี้ผมกำลังเป็นอยู่นะครับ คุณคงเข้าใจความรู้สึกผม ... 
"ไง ลูฮาน" ผมโบกมือให้ลูฮาน ผมกับรู้ฮานเราก็พอร้จักกันครับ เพราะเราเรียนคณะเดียวกัน
"อ้าวแบคฮยอน สวัสดี"
"ไง นายสบายดีไหม ?"
"อ่อ ก็ดีนะนายล้ะ"
"ก็ดีนะ ลูฮานเพื่อนเราชอบนายน่ะ ก็เลยอยากขอเบอร์นาย"
"หื้มมม ? ใครหรอ"
"โอ เซฮุน น่ะ นายคงรู้จักใช่ไหม ?"
"อ่อ รู้จักสิหมอนั้นดังจะตาย เค้าชอบฉันจริงหรอ ?" ลูฮานพูดพร้อมกับหน้าแดง อย่าบอกนะลูฮานเองก็ชอบเซฮุนน่ะ 
"อืมใช่ หมอนั่นชอบนาย นายชอบหมอนั้นหรอ ?"
"อืม ฉันก็แอบชอบเซฮุนมาประมาณเดือนกว่าๆแล้วล้ะ"ลูฮานพูดไปเขินไป ฮ่ะๆๆ ผมเดาไม่ผิดสินะ .... ผมรู้สึกจุกจัง
"ฮ่ะๆๆ อืม งั้นนายก็เอาเบอร์นายมาสิ"
"อ่อ ได้ๆ" ลูฮานก้มลมหยิบกระดาษและปากกามาเขียนทั้งเบอร์ทั้งเฟสทั้งไลน์ ครบเลยครับ
"อ่ะ ><!!"ลูฮานเขียนเสร็จก็ยื่นให้ผม
"งั้นฉันไปก่อนนะแล้วเจอกัน"
"อืม บายบ๊ายๆ"
อ่า ผมรู้สึกแปลกๆจังแต่การเห็นคนที่เรารักมีความสุขผมก็คงจะมีความสุขสินะ ฮ่ะๆๆ
"อ่ะ ได้มาครบเลยนะนี่เซฮุนลูฮานเองเค้าก็แอบชอบนายเหมือนกันนะ"ผมยื่นใบที่ลูฮานเขียนให้เซฮุนแล้วก็บอกเซฮุนเรื่องลูฮาน
"จริงอ่ะ ? นายโม้ป่ะเนี่ย ?"เซฮุนกระตือรือร้นมากครับ 
"อืม จริงสิ"ผมได้แต่ยิ้มให้เซฮุน
"แบคฮยอนงั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ ให้ฉันไปส่งไหม?"เค้าดูตื่นเต้นและดีใจมากเลย
"ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้ขับรถดีๆนะ"ผมก็อยากให้เค้าไปส่งนะแต่ดูเค้ามีความสุขที่จะได้กลับไปคุยกะลูฮานงั้นผมไม่ขัดขว้างเค้าดีกว่า
"โอเคฉันกลับก่อนนะ ><"
"บาย"
ผมเลือกที่จะเดินกลับคอนโดคนเดียว ตลอดทางเดินผมก็คิดทบทวนหลายๆอย่าง อ่า ถึงคอนโดแล้วสินะ ใช่สิอีก 5 วันก็จะเป็นวันเซฮุนแล้ว ผมเอาของเก็บเข้าที่เรียบร้อยแล้วก็รีบเปิดคอมหาสูตรทำเค้กทันทีผมอยากเซอร์ไพรส์เซฮุน อ่าได้สูตรแล้วรีบนอนดีกว่าพรุ่งนี้ผมต้องไปรับปริญญาใช่แล้วพรุ่งนี้ผมจะเรียนจบแล้วนะ อ่า ฝันดีนะครับ 

"อ่า ขอบคุณนะ"ผมขอบคุณเพื่อนที่เอาของขวัญมาให้ อืม ... ผมยังไม่เจอเซฮุนเลยนะ
"อ้าว แบคฮยอน"เซฮุนนี่นามากับลูฮานด้วยผมเห็นเค้าโอบเอวกันด้วย...
"ไงเซฮุน ไงลูฮาน พวกนายคบกันแล้วหรอ ?"
"อืมใช่ แล้วนี่งานจบแล้วนายจะไปไหนต่อล้ะแบคฮยอน ?"
"อ่อ ฉันก็ว่าจะกลับคอนโดเลยน่ะต้องเตรียมของ"
"งั้นเดี๋ยวฉันกับลูฮานไปส่งของนายตั้งเยอะแบกคนเดียวไม่ไว้หรอก"
"อืมเอาสิ"

ผมกลัมาถึงคอนโดพอเก็บของเสร็จผมก็ไปซุปเปอร์มาเก็ตทันที ผมไปซื้อของมารองทำเค้กดูก่อนน่ะครับถ้าโอเค ผมก็จะทำเค้กให้เค้าก้อนใหญ่ๆเลย ฮ่าๆๆ อืม...

ระหว่างที่ทำเค้กผมรู้สึกแน่นหน้าอกไปหมดเลยเจ็บตรงหัวใจมากๆเลยแล้วมันก็วูบๆ อ่า นี่สินะที่ผมไม่ยอมผ่าตัด... เค้กเสร็จพอดีเลย พอทำเสร็จผมก็ยกเค้กไปให้ดีโอที่อยู่ห้องข้างชิม ดีโอนี่เก่งมากเลยนะครับ เก่งมากกก

"สวัสดีดีโอ ฉันทำเค้กมาน่ะอยากให้นายช่วยชิมให้หน่อย"
"อ่อ ได้สิ แล้วแบคฮยอนทำเค้กให้ใครหรอ ?"
"อ่อ ให้เซฮุนน่ะอีก 4 วันจะถึงวันเกิดเซฮุนแล้ว"
"อ่า ไหนฉันชิมหน่อยนะ อื้มมม อร่อยมากเลยนะแบคฮยอนนี่นายแน่ใจหรอว่าทำเองน่ะ ฮ่าๆๆ" ดีโอแซวผมใหญ่เลย
"ฉันทำเองสิ "ผมพูดพลางทำหน้ายู่
"อื้มอร่อยมากเลยนะฉันเชื่อว่าเซฮุนจะชอบ"
"อ่าขอบใจนะ อ่ะงั้นฉันให้นายกินกับจงอินนะ ฮิๆๆ"ผมพูดเสร็จก็รีบวิ่งหนีดีโอ
"นี่ แบคฮยอนอย่ามาแซวนะ ย๊าาาา !!"ฮ่าๆๆเสียงตะโกนดีโอน่ารักจัง ฮ่าๆๆ

พอกับมาที่ห้องผมก็เก็บของที่ทำเค้กเรียบร้อยก็มานั่งเล่นคอม อ่า เซฮุนไม่ออนนี่น่างั้นคุยไลน์ก็ได้ ผมเล่นคอมสักพักแล้วก็ปิด อาบน้ำก่อนดีกว่าแล้วค่อยทักไลน์เซฮุนก็ได้นี่นา อืมมม 

อ๊า สบายจังเลยทักเซฮุนดีกว่า

"เฮ้ เซฮุน นายว่างคุยไหม ?"
"อ่อ ว่างสิมีไรหรอแบคฮยอน"
"คือนายวันเกิดนายนายพอว่างไหม ?"
"อ่อ ไม่รู้สิต้องรอดูน่ะ"
"โอเคงัั้นฝันดีน๊าาา"
"โอเค ฝันดีหมาน้อย "

วันนี้วันเกิดเซฮุนผมรีบตื่นมาเพื่อไปซื้อของเพื่อมาทำเค้ก อืมมม ตื่นเต้นจังเลย ...

อ๊า ทุ่มหนี่งแล้ว โทรหาบอกเซฮุนดีกว่า 

"ฮัลโหล เซฮุนนายว่างไหมตอนนี้อยู่ไหนน่ะ ?"
"อ่อ ตอนนี้ฉันยังไม่ว่างเลยแบคฮยอนเดี๋ยวประมาณ 3 ทุ่มฉันจะไปหานะ"
"อ่อ โอเค ฉันจะรอนายนะ"

ว้าาา อีกตั้ง 2 ชั่วโมง งั้นเขียนจดหมายให้เซฮุนดีกว่า เขียนเสร็จผมก็วางไว้ข้างๆเค้ก แล้วก็เอารูปที่ผมกับเซฮุนถ่ายด้วยกันวางไว้บนจดหมายอีกที ผมนั่งนึกอะไรไปเรื่อยๆๆ แล้วผมก็เจ็บตรงหัวใจแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก แล้วก็ วูบบบบ..... 

sehun part

ผมยืนกดกริ่งแบคฮยอนตั้งนานแล้วนะไม่มาเปิดสีกที งั้นเอางี้ล้ะกัน ผมเอากุญแจสำรองทีแบคฮยอนเคยให้ผมเปิดเขาไป แบคฮยอนยังนอนรอผมอยู่ที่โซฟาแต่ เอ๊ะ เพิ่ง 3 ทุ่มเองนอนเร็วจัง 
"แบคฮยอน แบคฮยอนอ่า หมาน้อย เฮ้ แบค ตื่นสินายเป็นอะไรเนี่ย แบคฮยอน" ทำไมแบคฮยอนไม่ตื่นปกติแบคฮยอนไม่ได้ขี้เซานี่ ตัวก็เย็นเฉียบเลย 
"แบคฮยอนนายไม่เป็นไรนะฉันจะพานายไปหาหมอ อย่าเป็นไรนะ"

ตอนนี้แบคฮยอนอยู่ห้องฉุกเฉิน ... แบคฮยอนอย่าเป็นอะไรนะ ขอร้องนายอย่าเป็นอะไรนะ ผมนั่งร้องไห้รอแบคฮยอนอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน ... คุณหมอบอกผมว่าแบคฮยอนเป็นโรคหัวใจ ... ผมรีบโทรหาพี่คริส .. พี่คริสคือพี่แท้ๆของแบคฮยอน และพี่คริสเป็นแฟนลูฮาน  ใช่คุณอ่านถูกแล้วพี่คริสกับลูฮานเป็นแฟนกัน แต่แบคฮยอนไม่รู้ พี่คริสบอกผมว่าแบคฮยอนชอบผมและผมก็ชอบแบคฮยอนพี่คริสบอกให้รองใใจด้วยการโกหกแบคฮยอนว่าผมชอบลูฮานแล้วเป็นแฟนกะลูฮานเพื่อให้แบคฮยอนหึง .. และแน่่นอนแบคฮยอนไม่รู้ .. ผมต้องโทรไปบอกพี่คริสตนนี้พี่คริสอยูแคนาดาและกำลังจะกลับมาเพื่อเซอร์ไพสแบคฮยอนในวันพรุ่งนี้ ..

"ฮัลโหลพี่คริส ผม...."ผมพูดเสียงสั่น 
"อะไรนายเป็นอะไรน่ะเซฮุน"
"แบคฮยอน แบคฮยอน พี่คริส แบคฮยอนอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน "
"ห๊ะ !! แบคฮยอนเป็นอะไร ?"
"ผมไม่รู้แต่หมอบอกว่า .."ระหว่างที่ผมกำลังจะบอกพี่คริสคุณหมอก็ออกมาพอดี 
"คุณหมแบคฮยอนเป็นไงมั้งครับ แบคฮยอนปลอดภัยใช่ไหมครับคุณหมอ ตอบผมสิ" ผมเขย่าตัวคุณหมอให้รีบๆพูด
"เอิ่ม .. ใจเย็นๆนะครับ คือ หมอพยายามที่จะยื้อชีวิตคนไข้อย่างเต็มที่แล้วแต่ไม่ทันหมอขอโทษนะครับ "หมอพูดเสร็จเดินออกไป
"ไม่ .. ไม่จริง แบคฮยอนไม่เป็นอะไร ม่ายยยยยยยยยยยยยยย !!!" ผมตะโกนออกมาทั้งน้ำตา ..

ผมเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ตอนเดินเข้าไปผมเห็นร้างของแบคฮยอนนอนอยู่บนเตียงพยาบาลกำลังจะเอาผ้าครุมร่างแบคฮยอน

"ผมขอโทษนะครับผมขอดูเค้าก่อนได้ไหมครับเสร็จแล้วผมจะเรียก"
"ได้คะ"พี่พยาบาลเดินออกไป
"แบคฮยอนนายตื่นมมาได้ไหมนายรู้ไหมฉันเตรียมอะไรไว้ให้นายบ้างทำไมนายไม่ตื่นมาล้ะ ตื่นมา ตื่นมาสิ แบคฮยอน ฮือๆๆ"ผมเหมือนคนบ้าที่พูดคนเดียวและร้องไห้อยู่คนเดียว

หลังจากที่ผมกลับมาจากโรงบาล ผมก็กลับมาที่ห้องของแบคฮยอนในห้องยังเป็นเหมือนเดิมดอกไม้ช่อใหญ่กับสร้อยที่ผมเตรียมไว้ให้แบคฮยอนยังคงอยู่ที่โต๊ะที่ผมวางเอาไว้ก่อนปลุกแบคฮยอนผมเตรียมของเหล่านั้นมาเพื่อเล่าความจริงให้แบคฮยอนฟังและขอแบคฮยอนคบ ... โอ๊ะ นั่นเค้กที่แบคฮยอนซื้อมาให้ผม เอ๊ะ นั้นมันรูปผมกับแบคฮยอนนิ ผมนั่งลงบนโซฟาแล้วก็หยิบรูปขึ้นมาดูแล้วก็เห็นจดหมายที่แบคฮยอนเขียนไว้ให้ ผมก็เปิดอ่าน

"นี่ เซฮุนอ่า ฉันตั้งใจทำเค้กนี่ไว้ให้นายเลยนะ ฉันรักนายมากนะเพื่อนรักฉันไม่กล้าพูดเลยเขียนจดหมายให้นายอ่านเอง ฉันขอให้นายมีความสุขมากๆนะรักกับลูฮานนานๆนะ รักนายนะ
                                                                                                                                             แบคฮยอน"
แบคฮยอนทำเค้กให้ผมงั้นหรอ ผมนั้งร้องไห้คนเดียว ผมเดินไปที่ห้องนอนของแบคฮยอนห้องแบคฮยอนผมไม่เคยเข้าไปเลยเพราะแบคฮยอนห้ามไม่ให้เข้าแต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้ผมถึงอยากเข้าไป พอเข้าไปผมก็เจอรูปที่ผมกับแบคฮยอนถ่ายด้วยกันวางอยู่บนหัวเตียงเต็มไปหมดแล้วก็มีโพสต์อิทแปะอยู่ตรงหัวเตียงเป็นรูปหัวใจในโพสต์อิททุกใบมันเขียนว่า i love you sehun ^^ ผมอ่านแล้วก็ร้องไห้อีกครั้งตรงโต๊ะทำงานของแบคฮยอนทีไดอารี่ของแบคฮยอน ผมเปิดอ่านตั้งแต่หน้าแรกทุกหน้ามีแต่เรื่องที่เกี่ยวกับผม จนมาหน้าสุดท้าย ...

"1 เมษายน 2556
       นี่พี่สมุดวันนี้ฉันไปหาเซฮุนที่บ้านแต่ยังไม่ทันถึงบ้านเซฮุนเลยระหว่างทางไปฉันกลับเจ็บหัวใจจนเดินไปไหวฉันเลยให้คนแถวนั้นช่วยพยุงฉันขึ้นเค้าใจดีมากเลยเค้าพาฉันไปหาหมอด้วยแต่โชคไม่ดีเลยหมอบอกว่าฉันเป็นโรคหัวใจต้องถ้าฉันรับการผ่าตัดในอาทิตย์นี้ฉันจะหายแต่ถ้าไม่รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจฉันจะตายภายในเดือนนี้ฉันเลยถามคุณหมอว่าถ้าฉันเปลี่ยนหัวใจแล้วหัวใจของฉันจะยังเหมือนเดิมใช่ไหม ... แต่คุณหมอไม่ตอบ คุณหมอให้ยาฉันมาและให้ฉันเข้ารับการผ่าตัดฉันก็บอกคุณหมอว่าฉันจะมาผ่าตัด แต่ไม่หรอกฉันจะไม่ผ่าตัดเพราะหัวใจของฉันมันเป็นของฉันและเซฮุน ... ถึงยังไงฉันก็จะอยู่ให้ทันวันเกิดเซฮุนฉันจะไม่ตายก่อนวันเกิดเซฮุนแน่ๆ ฉันสัญญานะเซฮุนฉันจะอยู่ให้ทันวันเกิดนาย ฉันรักนายนะหัวใจของฉันเป็นของนายนะ ... ^^"

แบคฮยอนทำไมทำไมนายไม่ผ่าตัด ทำไม ฮือๆๆๆ แบคฮยอน ผมนั่งร้องไห้จนเผลอหลับไป

เช้าวันต่อมา

"เฮ้อ ทำใจซะนะเซฮุนแบคฮยอนสบายแล้วนะ"
"ครับผมจะพยายาม "ผมตอบรับพี่คริสและเช็คน้ำตาตอนนี้พิธีงานเสร็จแล้วทุกคนกลับหมดแล้วพี่คริสก็กลับไปแล้วผมไม่คิดเลยนะว่าจะได้เห็นน้ำตาพี่คริสน่ะ แต่ผมก็ได้เห็นแล้ว ตอนนี้เหลืออผมอยู่คนเดียวผมยืนอยู่หน้าหลุมศพของแบคฮยอน

"นี่ แบคฮยอนจำได้ไหมที่พวกเราเคยถามแม่นายน่ะว่าถ้าคนเราตายแล้วจะไปไหนแม่นายบอกว่าคนที่ตายแล้วจะไปอยู่ในความทรงจำของคนที่รักเรา นายอยู่ในความทรงจำฉันนะแล้วก็อยู่ในนี้ด้วย" ผมชี้ไปที่หัวใจ
"แบคฮยอนฉันสัญญาฉันจะรักนายคนเดียวและตลอดไป ..."

ผ่านมา 5 ปีแล้วครับที่ผมเป็นแบบนี้ทุกๆวันหลังเลิกงานผมจะซื้อดอกไม้มาให้แบคฮยอนและซื้อของกินที่แบคฮยอนชอบและทำความสะอาดตรงหน้าหลุมให้แบคฮยอนและผมจะพูดคุยกับแบคฮยอนทุกเรื่องที่ผมเจอมาในแต่ละวันแม้จะรู้ว่าจะไม่มีคนตอบก็เถอะ  ... 

                                                                                    the end